راهنمای شروع عکاسی برای مبتدیان

سلام 

 به راهنمای عکاسی برای مبتدیان خوش آمدید. این  مطلب یکی از جامع‌ترین آموزش‌هایی است که تا کنون خوانده اید .پس همراه  کافه عکس باشید برای شروع یک آموزش جذاب 

عکاسی می تواند یک هنر سرگرم کننده و مفید برای یادگیری باشد،

 اما از کجا شروع کنید؟ 

چگونه باید دوربین خود را تنظیم کنید؟

ابتدا روی چه مهارت هایی باید کار کنید؟

 چگونه باید عکس های خود را پردازش کنید؟ 

این راهنما به نقل از سایت dps برای مبتدیان عکاسی با هدف پاسخگویی به این سوالات و کمک به شما در ایجاد پایه ای برای موفقیت در عکاسی ترجمه شده است.

ابتدا بر دوربین خود مسلط شوید ، هر مدلی که هست 

وقتی اولین دوربین خود را بدست میگیرید، ممکن است از منوها، تنظیمات و گزینه‌های مختلف برای سفارشی‌سازی وحشت کنید. دفترچه راهنمای کاربر دوربین، در حالی که حاوی اطلاعات ارزشمندی است، اغلب خشک و فنی است که فقط دکمه های موجود در دوربین را شرح می دهد 

هر سازنده دوربین، طراحی، اصطلاحات و مشخصات خاص خود را دارد. بنابراین، ارائه یک راهنمای دقیق برای تنظیم دوربین خاص خود دشوار است. در نتیجه، برای یادگیری بهتر دستورالعمل‌های دقیق درباره دوربین خود، پیشنهاد می‌کنم YouTube یا راهنماهای خاصی را که در اینترنت یافت می‌شوند ،جستجو کنید. کافیست فقط  مارک و مدل دوربین خود را جستجو کنید تا راهنمای دقیق تری پیدا کنید.

صرف نظر از سازنده، چند مرحله مهم وجود دارد که باید انجام دهید تا مطمئن شوید دوربین شما مطابق میل شما تنظیم شده است. بیایید آنها را به صورت جداگانه مرور کنیم.

کیفیت یا فرمت تصویر

وقتی برای اولین بار شروع به کار می کنید، تعیین کیفیت تصویر برای گرفتن عکس یک کار خیلی مهم است . NEF (RAW)، JPEG+RAW چیست؟

ساده‌ترین راه این است که عکس‌های خود را با بالاترین کیفیت JPEG ذخیره کنید. این کار باعث می شود شما روی عکاسی تان تمرکز کنیدو در عین حال به دوربین اجازه می دهد تا بخش عمده ای از پردازش تصویر را ،خودش ،انجام دهد. در حقیقت فرمت جی پگ یک نوع پردازش از پیش تعیین شده روی شارپنینگ ،کنتراست و سطوح اشباع عکس شما بصورت اتوماتیک انجام می دهد که دیگر توسط شمادر پس پردازش قابل تغییر نیست

فرمت خام بهترین گزینه حرفه ای ها 

همانطور که پیشرفت می کنید و با دوربین خود و تکنیک هایی که در ادامه این مقاله خواهید آموخت، راحت تر می شوید، ممکن است بخواهید این تنظیمات را تغییر دهید تا تصاویر خود را در فرمت RAW ثبت کنید. مزیت فرمت RAW این است که تصاویر شما توسط دوربین پردازش نشده باقی می مانند و به شما این امکان را می دهد که پردازشی را انتخاب کنید که تصویری را که هنگام ثبت آن مشاهده کرده اید ،منعکس کند.

به دلیل ماهیت پردازش نشده ودست نخورده ،یک فایل RAW، فایل بسیار بزرگتری است. بسته به اندازه سنسور دوربین شما، فایل راو یا خام دوربین می تواند بیش از 10 برابر بزرگتر از تصاویر JPEG شما باشد. این بدان معنی است که تعداد تصاویری که می توانید روی کارت SD خود بگیرید به میزان قابل توجهی کاهش می یابد، بنابراین ممکن است نیاز به خرید کارت حافظه اضافی یا بزرگتر داشته باشید.

نام گذاری فایل

تعیین یک سیستم نامگذاری فایل برای تصاویر نکته ای است که اکثر عکاسان تازه کار آن را نادیده می گیرند، اما انتخاب این سیستم در مراحل اولیه به شما کمک می کند تا یک سیستم سازمانی را راه اندازی کنید که برای شما و هدف هایتان  کار می کند.

این تنظیم در درجه اول به سلیقه شخصی شما بستگی دارد. می توانید فایل تصویر را با تاریخ ثبت تصویر ذخیره کنید. یا می توانید تصاویر را با یک سیستم شماره گذاری متوالی ذخیره کنید. هیچ راه اشتباهی برای تنظیم آن وجود ندارد، این بستگی به این دارد که آیا ترجیح می دهید تاریخ عکاسی خود را پیگیری کنید یا تعداد عکس هایی که گرفته اید.

زمان و تاریخ

حتی اگر تصاویر خود را بر اساس تاریخ ذخیره نکنید، باز هم می خواهید زمان و تاریخ دوربین خود را تنظیم کنید. این اطلاعات در فراداده (پنهان شده در خصوصیات فایل) هر تصویر ثبت می‌شود، که به شما امکان می‌دهد تصاویر را بر اساس تاریخ جستجو و پیدا کنید، حتی اگر آنها را به این نام ،نام ببرید. با این حال، اگر تاریخ و زمان به درستی تنظیم نشده باشد، تطبیق رویدادهای شما با تاریخی که دوربین فکر می‌کند گرفته شده‌اند بسیار دشوار خواهد بود (اگرچه می‌توانید این را در اکثر نرم‌افزارهای ویرایش عکس تصحیح کنید).

متا دیتا

با هر عکس دوربین خود، اطلاعات زیادی را در مورد آن نوردهی ضبط می کنید. این اطلاعات به عنوان ابرداده تصویر شناخته می شود. هنگامی که دوربین خود را تنظیم می کنید، می توانید تا حدی آن را سفارشی کنید. به عنوان مثال، می توانید اطلاعات حق چاپ خود را مستقیماً در فراداده هر تصویری که می گیرید، ثبت کنید.

خواندن متادیتا بعداً می‌تواند کمی گیج‌کننده باشد، اما می‌تواند اطلاعات زیادی در مورد عکس‌هایی که گرفته‌اید به شما بگوید. اگر زمانی می خواهید به عقب برگردید و سعی کنید بعداً آن را بازتولید کنید یا مواردی را که اشتباه رخ داده اند عیب یابی کنید، این داده ها می تواند بسیار مفید باشد.

در داخل برنامه ای مانند لایت روم، متادیتا نمایش داده می شود و حتی اگر بخواهید می توانید آن را کم و زیاد کنید. لایت روم حتی به شما این امکان را می دهد که کتابخانه خود را بر اساس این اطلاعات جستجو کنید

اگر از هیچ نرم افزاری برای پردازش عکس خود استفاده نمی کنید، همچنان می توانید ابرداده خود را مشاهده کنید. این روند در ویندوز و مک مشابه است. فایل تصویر خود را پیدا کنید و روی آن کلیک راست کنید. «Properties» را پیدا و به «برگه جزئیات یا Detailes» بروید.

همانطور که قبلا ذکر شد، برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد تنظیم دوربین خاص خود، یوتیوب یک مکان عالی برای شروع است. می‌توانید فهرستی از تمام منوهای مختلف، معنای آنها و نحوه سفارشی کردن آنها را بیابید.

درک نحوه عملکرد دوربین شما

اکنون که دوربین شما راه اندازی شده است، زمان آن رسیده است که کمی در مورد نحوه عملکرد واقعی آن بدانید. وقتی عکس می گیرید، دقیقاً چه اتفاقی در داخل دوربین می افتد که اجازه می دهد تصویر در کارت SD شما ذخیره شود؟

دوربین یک دستگاه ساده است که در واقع فقط از چند بخش کلیدی تشکیل شده است. برای دوربین‌های DSLR استاندارد، بدنه دوربین با لنز متصل است. بدنه دوربین شما حاوی همه چیزهایی است که برای ثبت و پردازش یک تصویر لازم است، در حالی که لنز قطعه ای  است که تصویر شما را روی حسگر داخل دوربین ثبت می کند.

نحوه کار این دو جزء (دوربین و لنز) به شرح زیر است. نور از دهانه عدسی شما می آید. وقتی عکاسی نمی‌کنید، آینه‌ای در داخل وجود دارد که نور را از طریق یک منشور (فکر کنید پریسکوپ) و از طریق چشمی منعکس می‌کند، بنابراین می‌توانید تصویر را دقیقاً همانطور که توسط لنز دیده می‌شود، مشاهده کنید. وقتی دکمه شاتر را برای گرفتن عکس فشار می‌دهید، آینه از مسیر خارج می‌شود و لنز با دیافراگم انتخاب‌شده تنظیم می‌شود (در لنز باز می‌شود). شاتر پشت دوربین باز می شود و به نور اجازه می دهد تا به سنسور برخورد کند و تصویر شما را ایجاد کند. دوربین تصویر را در کارت حافظه شما ذخیره می کند، آینه به جای اصلی خود باز می گردد و همه چیز برای ثبت یک عکس دیگر با تنظیمات دلخواه شما آماده است . همه اینها در کمتر از یک چشم به هم زدن اتفاق می افتد.

دوربین های بدون آئینه کمی متفاوت تر عمل می کنند چرا که سیستم آینه متحرک ندارند. در عوض، آنچه در منظره یاب می بینید، یک فید زنده از دقیقاً همان چیزی است که سنسور تصویر در حال پردازش است. این به شما امکان می‌دهد چیزهایی مانند عمق میدان، نوردهی، تعادل رنگ سفید و موارد دیگر را حتی قبل از گرفتن عکس ببینید. هنگامی که دکمه دوربین بدون آینه را فشار می دهید، لنز با دیافراگم انتخاب شده تنظیم می شود، شاتر باز می شود و فایل تصویر در کارت شما ذخیره می شود.

اولین مهارت شما به عنوان یک عکاس چیست ؟

اکنون که درک اولیه ای از نحوه ثبت یک عکس توسط دوربین خود دارید، زمان آن رسیده است که مهارت های خود را به عنوان یک عکاس توسعه دهید. سه مفهوم اصلی وجود دارد که باید توسعه دهید؛ 

مهارت های فنی

مهارت های هنری

 و شخصیت.

 این سه مهارت به روش‌های مختلفی تجزیه می‌شوند، این راهنما سعی می‌کند نکات ارزنده ای را برای شروع هر یک از آنها در اختیار شما قرار دهد.

مهارتهای فنی

مهارت های فنی یک عکاس یعی تسلط بر تنظیماتی است که شما برای گرفتن عکس انتخاب می کنید. این  مهم شامل: فقط دانستن نحوه استفاده از دوربین و تغییر تنظیمات، نوردهی خوب، فوکوس کردن تصویر واضح، گرفتن رنگ مناسب و برخی موارد دیگر است.

مثلث نوردهی

همانطور که ممکن است از نام آن حدس بزنید، مثلث نوردهی از سه جزء تشکیل شده است. این سه جزء عبارتند از دیافراگم، سرعت شاتر و ISO. یادگیری کنترل این سه تنظیمات برای دستیابی به یک عکس با نوردهی مناسب حیاتی است.

دیافراگم

دیافراگم یعنی دهانه لنز که درست مانند مردمک چشم شما، باز و بسته می شود تا میزان نوری که از لنز عبور می کند و به سنسور برخورد می کند، تنظیم شود. اگر صحنه شما تاریک است، می توانید آن را باز کنید تا نور بیشتری از لنز عبور کند. وقتی صحنه شما روشن است، ممکن است دیافراگم را کوچکتر کنید تا نور کمتری به سنسور عبور کند

دیافراگم نه تنها به شما امکان می دهد میزان نور عبوری از لنز را کنترل کنید، بلکه بر عمق میدان (مقدار تصویر شما که در فوکوس واضح است) نیز تأثیر می گذارد. بعداً در مورد این موضوع بیشتر خواهید آموخت 

سرعت شاتر

مدت زمانی که شاتر باز می شود تا سنسور تصویربرداری در معرض نور قرار گیرد، سرعت شاتر شما نامیده می شود.

به طور معمول سرعت شاتر در کسری از ثانیه اندازه گیری می شود، به عنوان مثال، 1/200 یا 1/8 ثانیه. با این حال، مواردی وجود دارد که حتی ممکن است اجازه دهید سرعت شاتر شما برای چند ثانیه باز باشد. عکاسی در نور بسیار کم، عکاسی از مسیرهای نورانی، یا گرفتن عکس از ستارگان نمونه هایی از مواردی هستند که ممکن است چنین باشد. 

ISO

قسمت آخر مثلث اغلب برای عکاسان جدید گیج کننده ترین قسمت است، زیرا تجسم آن به آسانی دو طرف دیگر آسان نیست. با دیافراگم می‌توانید دهانه لنز را به تصویر بکشید و با سرعت شاتر می‌توانید حرکت سریع‌تر یا آهسته‌تر آن را به تصویر بکشید. از طرف دیگر ISO معیاری برای سنجش حساسیت به نور است.

هنگامی که ISO دوربین خود را افزایش می دهید، آنچه در اصل اتفاق می افتد این است که به سنسور تصویر می گویید که نسبت به نور حساس تر باشد. این بدان معنی است که برای باز شدن یک اندازه (دیافراگم) و زمان نوردهی یکسان (سرعت شاتر)، نور بیشتری را می گیرید و در نتیجه به تصویر روشن تری می رسید.

نکته مهم  این که با حساسیت بالاتر، شانس زیادی برای ایجاد نویز بیشتر (دانه یا لکه های ناخواسته) در تصاویر خود خواهید داشت. با این حال، سازندگان دوربین راه درازی را برای بهبود این موضوع طی کرده‌اند، و بسیاری از دوربین‌های جدید می‌توانند با ISOهای بسیار بالا با کمترین نویز عکس‌برداری کنند.

استفاده همزمان از مثلث نوردهی

صحبت کردن در مورد هر یک از این عناصر به صورت جداگانه آسان است، اما وقتی در میدان عکاسی هستید، این که فقط در مورد یکی از آنها بدانید خبر خوبی نیست . نکته کلیدی این است که بیاموزید که چگونه هر یک بر دو دیگر تأثیر می گذارد و چگونه با هم کار می کنند تا به شما اجازه دهند تصاویری را که می خواهید ثبت کنید. همچنین چند تنظیمات کلیدی دیگر وجود دارد که می خواهید بدانید.بد نیست بطور مختصرکمی  درباره این تنظیمات بدانیم :

تعادل رنگ سفید

تراز سفیدی عکس شما هم به دمای رنگ و هم به ته رنگ تصویر شما مربوط می شود. دمای رنگ بر رنگ زرد تا آبی (گرم تا سرد) تصاویر شما تأثیر می گذارد، در حالی که رنگ بر رنگ سبز تا سرخابی تصاویر شما تأثیر می گذارد. دوربین شما دارای تنظیمات مختلف تعادل سفیدی است که می‌توانید از میان آنها یکی از گزینه‌های خودکار و همچنین چندین تنظیم از پیش تعیین شده را انتخاب کنید.

همه منابع نور و انواع نور یک رنگ دارند. به لامپ های فلورسنت فکر کنید. شما می توانید آنها را در نور سفید سرد، طبیعی یا گرم تهیه کنید - هر کدام رنگ کمی متفاوت دارند. سایر منابع نور نیز همینطور هستند. به عنوان مثال، نور روز و فلاش نسبتاً خنثی هستند، لامپ های تنگستن یا رشته ای کاملاً نارنجی هستند. کاری که تنظیمات تعادل رنگ سفید در دوربین شما انجام می دهد این است که هر گونه رنگ منبع نور را خنثی کند تا سوژه شما با دقت رندر شود.

بنابراین اگر تحت نور تنگستن (لامپ‌های رشته‌ای یا معمولی) که بسیار نارنجی است عکس می‌گیرید – وقتی از تعادل سفیدی تنگستن را انتخاب می‌کنید، دوربین یک فیلتر آبی رنگ مخالف اضافه می‌کند تا رنگ نارنجی را خنثی کند. همچنین می‌توانید از تعادل رنگ سفید به طور خلاقانه برای اضافه کردن رنگ استفاده کنید، مثلاً در مورد عکس‌برداری از غروب آفتاب، اگر می‌خواهید نارنجی‌تر باشد، پیش‌تنظیم سایه را در دوربین خود انتخاب کنید.

خوبی تراز سفیدی این است که سازگار و قابل پیش بینی است، بنابراین به عنوان یک عکاس جدید، Auto White Balance نقطه خوبی برای شروع است. اگر فرمت RAW را انتخاب کنید، در واقع کنترل زیادی روی تراز سفیدی تصاویر خود در مراحل پس از تولید خواهید داشت که به شما امکان می دهد در صورت نیاز بعداً اصلاحاتی را انجام دهید. اگر با فرمت JPG عکس می گیرید، باید مطمئن شوید که تعادل رنگ سفید را درست در دوربین به دست آورده اید.

آموزش نحوه فوکوس

علاوه بر این که یاد بگیرید چگونه عکس های خود را به درستی در معرض دید قرار دهید، باید یاد بگیرید که چگونه به فوکوس مناسب برسید. دستیابی به فوکوس واضح ممکن است حتی مهم‌تر از نوردهی کامل باشد، زیرا نرم‌افزار هنوز قادر به تصحیح واقعی فوکوس نرم نیست.

حالت های فوکوس

دوربین شما به شما امکان می دهد نوع فوکوس را با سوژه هایی که می خواهید عکاسی کنید، تنظیم کنید. هر سازنده راه خود را برای توصیف این حالت ها انتخاب می کند، اما آنها در همه دوربین ها به یک روش کار می کنند.

    حالت تک فوکوس: AF-S (Nikon) / یک شات (Canon) - وقتی این حالت را مشخص می کنید، دوربین فرض می کند که سوژه شما حرکت نمی کند. وقتی دکمه شاتر را تا نیمه فشار دهید، دوربین فوکوس می‌کند و روی سوژه قفل می‌شود. سپس می توانید در حالی که دکمه شاتر را تا حدی پایین نگه داشته اید، تصویر خود را دوباره ترکیب کنید تا این فوکوس حفظ شود. هنگامی که دکمه شاتر را به طور کامل فشار دهید تصویر شما گرفته می شود.

    حالت فوکوس پیوسته: AF-C (Nikon) / AI Servo (Canon) – این یک حالت عکاسی پیوسته است که به طور خودکار نقطه فوکوس اولیه شما را با حرکت سوژه یا دوربین ردیابی می کند. از این حالت برای عکاسی از کودکان فعال، حیوانات خانگی، ورزش یا سایر موضوعات مرتبط با عمل استفاده کنید.

    حالت خودکار: AF-A (Nikon) AI-Focus (Canon) - این گزینه سعی می کند حدس بزند که کدام یک از دو گزینه بالا برای موقعیتی که در حال عکاسی هستید مناسب است. اگرچه ممکن است استفاده از این ساده تر و شهودی تر به نظر برسد، اما از آنجایی که دوربین شما شروع به انجام یک کار می کند، می تواند ناامید کننده باشد. همچنین احتمال اشتباه گرفتن را دارد.

نقاط فوکوس 

دوربین شما همچنین می‌تواند روی یک نقطه در کادر منظره یاب یا با استفاده از چندین نقطه در آن کادر فوکوس کند. در بیشتر موارد، وقتی سوژه‌های شما آهسته حرکت می‌کنند یا ساکن هستند، می‌خواهید از حالت فوکوس تک نقطه‌ای استفاده کنید. هنگامی که در حال عکاسی از اقداماتی مانند پرندگان در حال پرواز یا ورزش هستید، به حالت چند نقطه فوکوس تغییر می‌کنید.

قانون سرعت شاتر

این فقط یک موضوع فیزیک است، شما فقط می توانید دوربین را برای مدت طولانی ثابت نگه دارید بدون اینکه حرکت دستان شما (لرزش دوربین) در تصویری که گرفته اید قابل تشخیص باشد. وقتی این اتفاق می افتد تصویر شما تار به نظر می رسد. 9 بار از هر ده با عکاسان تازه کار، یک تصویر تار ناشی از سرعت پایین شاتر است، نه فوکوس نامناسب. خبر خوب این است که یک فرمول بسیار آسان برای به خاطر سپردن وجود دارد که به شما امکان می دهد به ندرت نگران این موضوع وحشتناک باشید.

فاصله کانونی لنز خود را بگیرید و این به سرعت شاتری می شود که نمی توانید از آن کمتر کنید. به عنوان مثال، اگر با 50 میلی متر عکاسی می کنید، حداقل سرعت شاتر شما 1/50 ثانیه است. اگر با 200 میلی متر عکاسی می کنید حداقل سرعت شاتر شما 1/200 ثانیه یا بیشتر است.

چند نکته در مورد این قانون: این اعداد برای فواصل کانونی معادل 35 میلی‌متر هستند، بنابراین اگر از یک دوربین سنسور برش (که فول فریم نیست) استفاده می‌کنید، ابتدا در آن ضرب کنید و سپس قانون سرعت شاتر (نیکون 1.5 برابر است) را اعمال کنید. بنابراین، اگر با لنز 200 میلی‌متری روی بدنه دوربین نیکون عکاسی می‌کنید، حداقل سرعت شاتر 200 x 1.5 = 300 یا 1/300 را انتخاب کنید.)

همچنین، این قاعده تمایل دارد در انتهای شدید شکسته شود. برای مثال، 1/20 ممکن است نسبت به سرعت شاتر بسیار کند باشد، حتی اگر در حال عکاسی با 20 میلی متر باشید. همین امر در مورد 1/500 با لنز 500 میلی‌متری صدق می‌کند، زیرا وزن و حساسیت به حرکت در این انتها آنقدر بزرگ‌تر می‌شود که احتمالاً باید حتی سریع‌تر عکاسی کنید - یا از سه پایه استفاده کنید.

بسیاری از لنزهای مدرن دارای تنظیماتی به نام VR یا IS هستند. این مخفف Vibration Reduction یا Image Stabilization است و آنها اساساً همین کار را انجام می دهند، سعی کنید لرزش دوربین را در سرعت های شاتر آهسته هنگام نگه داشتن دست به حداقل برسانید. سیستم‌های باکیفیت ممکن است به شما اجازه دهند با سرعت شاتر حتی پایین‌تر از آن دور شوید.

همه اینها گفته شد، چون همه افراد متفاوت هستند، بهترین کار این است که با گرفتن عکس های آزمایشی، محدودیت های سرعت شاتر شخصی خود را پیدا کنید. اگر عکس‌های شما نرم یا تار هستند، احتمال اینکه تقصیر لنز نباشد، خوب است، بلکه نمی‌توانید لنز را به اندازه کافی ثابت نگه دارید تا تصویری واضح بگیرید.

استفاده صحیح از سه پایه

سرمایه گذاری روی یک سه پایه محکم مهم است، اما این تنها نیمی از نبرد است. همچنین باید یاد بگیرید که چگونه از سه پایه به طور موثر استفاده کنید تا مطمئن شوید که عکس های واضحی دریافت می کنید.

شرایطی وجود دارد که شما کاملاً به یک سه پایه نیاز دارید. به عنوان مثال، اگر می‌خواهید عکس‌های آبشار ابریشمی ایجاد کنید، از ستاره‌ها عکس بگیرید، یا هر نوع نقاشی نور انجام دهید، یک سه پایه بهترین دوست جدید شما خواهد بود.

برخی از اشتباهات رایج بسیاری از عکاسان جدید عبارتند از: ابتدا پاها را از قسمت های نازک دراز کنید. قسمت های بالایی ضخیم تر، پشتیبانی بیشتری را فراهم می کنند، بنابراین ابتدا از آن ها استفاده کنید، سپس اگر به ارتفاع بیشتری نیاز دارید، از قسمت های نازک تر استفاده کنید. تنها به عنوان آخرین راه حل باید ستون وسط را گسترش دهید زیرا این قطعه کم استحکام سه پایه شماست و هر گونه ناپایداری می تواند منجر به لرزش دوربین یا بدتر از آن آسیب دیدن دوربین شود.

یکی دیگر از اشتباهات متداول که در مورد سه پایه مرتکب می شود عدم تعادل مرکز ثقل است. یک سه پایه با کیفیت خوب به شما این امکان را می دهد که زاویه هر پا را مستقل از سایرین تنظیم کنید. با انجام این کار می توانید بر روی زمین های دشوار مذاکره کنید. ممکن است داشتن یک پا در 45 درجه و دو پای دیگر در 20 و 30 درجه ناخوشایند به نظر برسد، اما اگر این چیزی است که برای رساندن مرکز ثقل دوربین به سمت وسط لازم است، مطمئن شوید که این همان کاری است که انجام می‌دهید.

در صورت لزوم از ISO بالا استفاده کنید

ترس زیادی در بین برخی از عکاسان از استفاده از تنظیمات ISO بالاتر وجود دارد. این ممکن است نتیجه وقفه‌ای از روزهایی باشد که دوربین‌های دیجیتال برای اولین بار ظاهر شدند و تنظیمات ISO بالا واقعاً وحشتناک بود. اما دوربین های امروزی به طور قابل ملاحظه ای بهبود یافته اند، به این معنی که می توانید تصاویر بسیار قابل استفاده ای بالاتر از ISO 1000 را حتی در اکثر دوربین های DSLR سطح پایه دریافت کنید.

این بدان معناست که اگر در شرایط کم نور هستید یا اگر می‌خواهید حرکت سریع را ثابت کنید و به سرعت شاتر سریع‌تری نیاز دارید، از بالا بردن ISO نترسید. حتی اگر کمی نویز در عکس داشته باشید، نرم افزار پس از تولید در حذف و صاف کردن نویز بسیار خوب عمل کرده است که احتمالاً در پایان قابل بازیابی خواهد بود.

اخلاقیات داستان این است که عکس های شارپ به لنزهای گران قیمت نیاز ندارند، بلکه به درک کاملی از اصول اولیه آنچه باعث تاری می شود نیاز دارند. تنظیمات و گزینه های فوکوس دوربین خود را بشناسید، از حداقل سرعت شاتر هنگام دست گرفتن استفاده کنید و در صورت نیاز از سه پایه به درستی استفاده کنید.

مهارت های هنری

در حالی که مهارت‌های فنی به تصاویر شما اجازه می‌دهد واضح و به خوبی در معرض دید قرار گیرند، به شما کمکی نمی‌کنند که عکس‌های جالبی بگیرید. اینجاست که مهارت های هنری شما به کار می رود. چیزهایی مانند ترکیب بندی، موضوع، و ایجاد درام با نور، همه در تعیین سطح علاقه عکس هایی که می گیرید نقش دارند.

ترکیب بندی

تعدادی تکنیک وجود دارد که می توانید برای ترکیب عکس های خود از آنها استفاده کنید و مهم است که هر عکاس جدید حداقل یک پایه محکم در تئوری ترکیب بندی را بیاموزد.

ترکیب عکس شما مسلما مهمتر از خود موضوع است. از این گذشته، سوژه‌های جالب را می‌توان خسته‌کننده جلوه داد، در حالی که سوژه‌های خسته‌کننده را می‌توان کاملاً جالب جلوه داد، همه اینها به دلیل روشی است که عکاس برای ترکیب عکس انتخاب کرده است.

اولین قانون ترکیب بندی که می خواهید یاد بگیرید قانون یک سوم است. این قانون یکی از مواردی است که بارها و بارها درباره آن صحبت می شود. این یک بخش اساسی از عکاسی است که سازنده دوربین شما به احتمال زیاد یک شبکه (که به نظر می رسد یک صفحه تیک تاک است) در منظره یاب شما ارائه کرده است تا شما را قادر سازد با استفاده از این قانون به سرعت تصاویر بنویسید.

مفهوم اصلی قانون یک سوم این است که سوژه یا ناحیه اصلی فوکوس خود را (عملاً جایی که می خواهید بیننده شما نگاه کند) روی یکی از چهار مقطع شبکه در منظره یاب قرار دهید.

چند نکته کلیدی که باید توجه داشته باشید

جلوی سوژه خود جا بگذارید، نه پشت سر. در بیشتر موارد، شما می خواهید فضایی را در مقابل (یعنی جایی که سوژه شما نگاه می کند یا تکیه داده است) به جای پشت آن خالی کنید.

از یک سوم تصویر خود برای ارائه ساختار یا زمینه سازی بیننده خود در صحنه ای که ارائه می کنید و از دو سوم برای نشان دادن دلیل عکاسی از صحنه استفاده کنید.

تکنیک های ترکیب بندی پیشرفته تری وجود دارد، اما قبل از اینکه به سراغ تکنیک های پیچیده تر بروید، با این قانون واقعا راحت باشید. به علاوه، تعدادی ابزار ترکیبی وجود دارد که می توانید فقط در این تکنیک از آنها استفاده کنید. در ادامه با آنها آشنا خواهید شد.

ابزارهای ترکیب بندی همان چیزی هستند که در کادر خود برای هدایت ترکیب بندی کلی خود استفاده می کنید. این ابزارها می توانند عناصری در صحنه شما باشند، یا ممکن است فقدان این عناصر باشد که ترکیب بندی را هدایت می کند. همه چیز در مورد نحوه استفاده از آنها به نفع خود هنگام آهنگسازی یک صحنه است.

خطوط پیشرو

خطوط پیشرو ابزاری است که می‌توانید از آن برای جذب بیننده به داخل عکستان استفاده کنید. در ابتدایی ترین سطح، یک خط پیشرو صرفاً یک خط در عکس شما است که بیننده را به چیزی جالب هدایت می کند. آخرین کلمه در آن جمله چیزی است که مهم است.

نکته مهم: شما نمی توانید فقط از خطوط اصلی عکس بگیرید - آنها فقط یک ابزار ترکیبی هستند، نه موضوع عکس.

برای نوشتن با خطوط اصلی ابتدا باید یک موضوع خوب پیدا کنید، هر چیزی که مورد علاقه شما باشد. دفعه بعد که دوربین خود را برای عکاسی بالا می آورید، ابتدا توقف کنید و از خود بپرسید: "آیا چیزی در این صحنه وجود دارد که بتوانم از آن برای هدایت بیننده به سمت این سوژه استفاده کنم؟" به یاد داشته باشید، شخصی که عکس را مشاهده می کند، تمام زمینه ای را که شما در این صحنه داشتید ندارد. بنابراین، هر کمک اضافی که می توانید به بیننده در مورد آنچه که توجه شما را جلب کرده و باعث شده عکس بگیرید به بیننده ارائه دهید، به جذاب تر شدن تصویر کمک می کند.

منحنی ها

منحنی ها از جهتی شبیه به خطوط پیشرو هستند اما به جای مستقیم، گرد هستند. نکته مهم در مورد خطوط منحنی این است که آنها می توانند در یک عکس پیچ بخورند و به شما امکان می دهند چندین عنصر جالب را در کل کادر مورد نظر قرار دهید. در نتیجه خطوط منحنی در عکس های منظره بسیار خوب عمل می کنند. این به شما این امکان را می‌دهد که هم عناصر جالب پیش‌زمینه و هم عناصر پس‌زمینه دور را در حالی که همه آن‌ها را به هم گره می‌زنید، ثبت کنید.

تقارن

وقتی سوژه ای متقارن دارید، احتمال اینکه بخواهید از این ابزار در عکس خود استفاده کنید بسیار خوب است. انعکاس ها یک راه عالی برای پر کردن صحنه شما با عناصر جالب هستند. شما می توانید غروب خورشید را در یک رودخانه منعکس کنید که برای مثال به سمت غروب خورشید منتهی می شود.

اولین باری که عکس‌های پس از پردازش شما انجام می‌شود

مهارت های پس از تولید شما چیزی است که می تواند یک عکس عالی را به سطح بعدی برساند، اما پردازش عکس های عالی ایجاد نمی کند. یک عکس فوق‌العاده در لحظه آزاد شدن شاتر ایجاد می‌شود، نه در رایانه، ساعت‌ها یا چند روز بعد. بنابراین برای شما مهم است که با شروع اولین عکسبرداری، حداقل یک درک اساسی از پست = تولید داشته باشید.

انتخاب های نرم افزاری

تعدادی ابزار پردازش تصویر رایگان در دسترس است و اگر پول بسیار کم است، ممکن است این گزینه ها جایی باشد که می خواهید شروع به یادگیری کنید. با این حال، اگر توانایی سرمایه گذاری در نرم افزارهای پس از تولید را دارید، بسته Adobe's Creative Cloud را برای عکاسان به شدت توصیه می کنم. این به شما امکان دسترسی به لایت روم و فتوشاپ CC را می دهد که به شما امکان می دهد عکس ها را با همان ابزارهایی که حرفه ای ها استفاده می کنند با هزینه ای تقریباً مشابه با اشتراک نتفلیکس پردازش کنید. با در نظر گرفتن هزینه های مربوط به لنزها و دوربین ها، این واقعاً یکی از بهترین معاملاتی است که در عکاسی پیدا خواهید کرد.

پس از تولید 101

مهم نیست که در نهایت چه نرم افزاری را انتخاب می کنید، تجربه یادگیری اولیه اغلب منجر به آزمایش های زیادی می شود. در عمیق ترین سطح، پس از تولید نوعی هنر است. اینجا جایی است که شما می توانید طعم خود را به تصاویری که گرفته اید اضافه کنید و آنها را متعلق به خود کنید.

در حالی که می توانید ترفندها و نکاتی در مورد نحوه پردازش تصاویر و تقلید از این چیزها در عکس های خود بیاموزید، بهترین توصیه ای که می توانم در مورد پردازش به شما بدهم این است که بدون ترس آزمایش کنید. متوجه خواهید شد که برخی از آزمایش ها به طرز بدی شکست می خورند، در حالی که برخی دیگر واقعاً باشکوه هستند. اما از آنجایی که هر عکس متفاوت است، یادگیری مفاهیم سطح بالا در مورد اینکه چگونه لغزنده ها، دکمه ها و منوهای کشویی مختلف بر روی تصویر شما تأثیر می گذارند، مهم تر از به خاطر سپردن +33 Exposure، -14 Shadows و غیره است.

چه چیزی یک عکس عالی را می سازد

درک مفاهیمی که قبلا توضیح داده شد یک نقطه شروع عالی است. اما عکاسان بزرگ و در نهایت عکس های عالی به چیزی بیش از ایده ها و مفاهیم تکیه می کنند. این در مورد نحوه تعامل همه اینها با یکدیگر است.

عکاسی عالی متکی به یک ترکیب بندی متفکرانه است. این بدان معناست که شما به عنوان عکاس ترکیب بندی مناسبی را برای موضوع خاصی که از آن عکاسی می کنید انتخاب می کنید. فقط به این دلیل که The Rule Of Thirds یک نوع ترکیب بندی عالی است، به این معنی نیست که برای هر عکسی مناسب است.

همین امر را می توان در مورد سایر جنبه های عکاسی نیز گفت. یافتن راه درست برای گفتن داستان، راه درست برای نمایش صحنه، روش درست برای پردازش تصویر نهایی - همه اینها بر نتیجه نهایی تأثیر می گذارد. برای انجام این کارها به عنوان طبیعت دوم، تمرین، زمان و انرژی زیادی لازم است، اما این بخشی از دلیلی است که شما چیز جدیدی یاد می‌گیرید.

در نهایت - هرگز یادگیری را متوقف نکنید

به یاد داشته باشید، عکاسی واقعا سرگرم کننده است و یادگیری آن به عنوان یک مهارت می تواند بسیار لذت بخش باشد، اما مهارتی است که توسعه آن زمان زیادی طول می کشد. با گذشت زمان متوجه خواهید شد که در مورد ترکیب بندی یا نوردهی که برای یک عکس خاص انتخاب کرده اید سؤال می کنید. وقتی با دوستانتان در خیابان قدم می زنید، شروع به تجزیه و تحلیل نور در صحنه خواهید کرد. اگر اجازه دهید عکاسی می تواند دید شما از جهان را تغییر دهد.

در طی چند ماه آینده، اگر به کار در بهبود مهارت های ذکر شده در این مقاله ادامه دهید، باید شاهد پیشرفت در عکاسی خود باشید. به یاد داشته باشید که عکس‌های خود را با عکس‌هایی که در گذشته گرفته‌اید مقایسه کنید و نه با سایر عکاسان، حتی اگر همزمان با شما شروع می‌شوند. همه ما با سرعت های متفاوتی یاد می گیریم، بنابراین تنها چیزی که باید روی آن تمرکز کنید، بهبود تصاویر خود است.

پیشنهاد نهایی او این است که شما به یک جامعه عکاسی بپیوندید. خواه یک گروه فیس بوک، یک انجمن آنلاین یا یک باشگاه محلی باشد، حمایت و تشویقی که از سایر عکاسان دریافت می کنید بسیار ارزشمند خواهد بود، زیرا این مهارت های اساسی را با تکنیک های پیشرفته تر ایجاد می کنید. به ما در گروه dPS فیس بوک در اینجا بپیوندید، معمولاً بحث خوبی در جریان است و تصاویر زیادی به اشتراک می گذارند.

بهترین راه برای بهبود عکاسی از طریق ایجاد پایه ای محکم از مهارت هایی است که می توانید بر روی آن ها بسازید. این راهنمای مبتدیان به گونه‌ای طراحی شده است که امیدواریم به آن دست یابد و در نتیجه، آن را به یک دانلود PDF قابل چاپ تبدیل کرده‌ایم که می‌توانید به صورت رایگان از اینجا دریافت کنید.